Memorias dun neno labrego foi, precisamente, o primeiro libro en galego que lin na miña vida alá polos anos setenta cando o galego comezaba a ser unha asignatura obligatoria nas escolas. Tivémolo que traducir do galego ao castelán e, a pesares do tedioso da tarefa pois moitas noites pasei ao carón dun diccionario, conseguiu engaiolarme a alma e , cada vez que escoito o seu título, éncheseme o corazón dunha tenrura infinita. Aquí vai a nosa homenaxe a Xosé Neiras Vilas da man deste lim creado polo colexio de Frián-Teis.Espero que gocedes del tanto como o fixen eu.
Arxineando 
Deixar unha resposta